ساخت باروت با 3 ماده اصلی 

به نظر می‌رسد این حمله مغول بود که باروت را به جهان اسلام معرفی کرد. مسلمانان بین سال‌های 1240 تا 1280 به دانش باروت دست یافتند و در آن زمان حسن الرماح سوری دستورالعمل‌هایی برای تصفیه شوره و شرح آتش‌زاهای باروتی نوشته بود. استفاده الرامه از «اصطلاحاتی که نشان می‌دهد او دانش خود را از منابع چینی گرفته است» و ارجاعات او به پتاسیم نیترات به عنوان «برف چینی» (به عربی: ثلج الصین ثلج الصین)، آتش بازی به عنوان «گل چینی»، و موشک ها به عنوان “تیرهای چینی” که دانش باروت از چین رسیده است.

با این حال، از آنجا که الرماح مطالب خود را به «پدر و اجدادش» نسبت می‌دهد، حسن استدلال می‌کند که باروت در سوریه و مصر در «پایان قرن دوازدهم یا اوایل قرن سیزدهم» رایج شد. اولین شواهد مستند بازمانده از توپ در جهان اسلام از یک نسخه خطی عربی مربوط به اوایل قرن 14 است. نام نویسنده نامشخص است، اما ممکن است شمس الدین محمد باشد که در سال 1350 درگذشت.

این تصاویر مربوط به سال‌های 1320 تا 1350 است و سلاح‌های باروتی مانند تیرهای باروتی، بمب‌ها، لوله‌های آتش و نیزه‌های آتش یا تفنگ‌های اولیه را نشان می‌دهد. نسخه خطی نوعی از سلاح باروتی به نام میدفا را توصیف می‌کند که از باروت برای پرتاب گلوله‌ها از لوله در انتهای انبار استفاده می‌کند.

برخی این را یک توپ می دانند در حالی که برخی دیگر نمی دانند. مشکل شناسایی توپ در متون عربی اوایل قرن چهاردهم، اصطلاح میدفا است که از سال 1342 تا 1352 ظاهر می شود، اما نمی توان ثابت کرد که سلاح های دستی یا بمباران واقعی هستند. گزارش‌های معاصر از توپ‌های لوله‌ای فلزی در جهان اسلام تا سال 1365 اتفاق نمی‌افتد.